Rundka po pracy z Pawłem i Michałem, a następnie powrót solo do Trzemeszna.

Rundka po powrocie z Karkonoszy, gdzie zaliczyłem kilka pieszych wypraw. Po tygodniu przerwy kręciło się wybornie.

..., czyli żar z nieba, porywisty wiatr i ucieczka przed deszczem.

..., czyli prosto z pracy kurs do Władysławowa, aby wykąpać się w morzu i dzida na banę do domu :D

Trochę na spontanie, trochę coś tam zaplanowane. W sobotę wieczorem, prosto z pracy ruszyłem nad morze. Tym razem w towarzystwie Bobiko i Damiana. Trasa dla mnie i Bobiko znana, Damian jechał pierwszy raz. Z Gniezna ruszaliśmy o godzinie 22:00. Przez Janowiec Wielkopolski i Damasławek dotarliśmy do Kcyni, gdzie zrobiliśmy pierwszy postój. Szybkie uzupełnienie kalorii, płynów i kręciliśmy dalej. W rejonie Nakła sporo mgły po drodze. Kolejny postój to tradycyjnie Koronowo. Robiło się coraz chłodniej, więc trzeba było się nieco przyodziać, bowiem za chwilę czekały nas lasy Wdeckiego Parku Krajobrazowego. Ciemności minęły dość szybko, bo w Tleniu już witały nas pierwsze promienie słońca...


Kolejny postój to Czarna Woda (gdzie w roku 2019 dopadło nas ledwie 5°C). Uzupełnienie bidonów, posilenie i nieco dłuższa przerwa. Stamtąd już prosto na Kościerzynę, gdzie zjedliśmy śniadanie, wypiliśmy kawę, by minęła senność. No i zaczęła się najlepsza zabawa. Dojazd do Stężycy i pierwsze podjazdy. I tak, aż do Szymbarku. Dalej przejazd w sąsiedztwie pięknego jeziora Ostrzyckiego i podjazd do Złotej Góry, skąd można podziwiać widok na jezioro Brodno Wielkie...


Kilka kolejnych chwil i zameldowaliśmy się w Kartuzach. Ponowne uzupełnienie bidonów i cisnęliśmy dalej. Przyjemny, interwałowy odcinek do Luzina, a następnie malownicze drogi w okolicach Kębłowa, Zelewa i Rybna. Po wymagającym podjeździe czekał nas szybki zjazd do Czymanowa. Liczyłem na pobicie swojego Vmax i się udało. Licznik zarejestrował 82,15 km/h :-) Do Władysławowa było coraz bliżej, ale też i coraz bardziej doskwierało nam słońce. Koniecznym było uzupełnienie bidonów, więc zrobiliśmy postój przy jednym z wiejskich sklepików. Przy okazji kupiliśmy coś na ząb i po konsumpcji ruszyliśmy na ostatni odcinek trasy. Żarnowiec, Krokowa i odcinek pięknej drogi rowerowej po starej linii kolejowej (został położony nówka asfalt) do Łebcza, ostatnia prosta i zameldowaliśmy się we Władysławowie. Wbiliśmy się na plażę, by ochłodzić się w wodach naszego polskiego Bałtyku...


Czas naglił, więc nie było co wiele kisić się na plaży, bowiem w planach był powrót pociągiem około godziny 19 z Gdyni. Najpierw trzeba było dojechać jeszcze do Redy na SKM (bowiem Regio nie sprzedawało biletów na rowery, bo w d*pie mają rowerzystów, wolą zarobić na pasażerach). Zakorkowana trasa od Gnieżdżewa trochę nas spowolniła i z Redy trzeba było jechać następną SKM-ką. Jednak prawdziwe rozczarowanie przeżyliśmy w Gdyni. Okazało się, że biletów na rowery brak, kierownik pociągu też nas nie wpuścił do pociągu. Kiedyś IC "Bałtyk", to był wzór jeśli chodzi o przewóz rowerów, dwa wagony z miejscami na rowery, co dawało ponad 20 miejsc. Teraz tradycyjny skład został zastąpiony jakimś nowoczesnym i miejsc na rowery tyle co kot napłakał. Dokąd to zmierza? W obliczu tej sytuacji byliśmy zmuszeni do powrotu pociągiem "Rozewie" trzy godziny później. W Gnieźnie zameldowaliśmy się około godziny 1:30, ale nikt nie narzekał, wyprawa udana, a to najważniejsze. Natomiast co do PKP, to kolejny raz pokazało swoje czarne oblicze. Najlepiej będzie, jak się to przemilczy.