W poniedziałkowe przedpołudnie wybrałem się do Powidzkiego Parku Krajobrazowego. Jako, że dość mocno wiało, to opcja jazdy po leśnych duktach była najlepszą z możliwych. Najpierw dojazd przez Ostrowite i Kinno do Skubarczewa, gdzie wbiłem się do lasu...

Pomykałem sobie przyjemnymi ścieżkami, aż w okolice Smolnik Powidzkich. Tam na moment liznąłem asfaltu i po kilku minutach jazdy ponownie dzida do lasu. Pojechałem zobaczyć nad jezioro Powidzkie w miejsce, gdzie do tej pory mnie nie było. I właśnie wtedy przestały działać hamulce, przez co rower znalazł się na drzewie...



Oczywiście hamulce wyobraźni. Te w rowerze działają bez zarzutów :) Mimo chłodu, wiatru i braku słońca posiedziałem chwilę nad brzegiem jeziora...


Następnie pomknąłem do Wylatkowa, skąd przez kładkę (niestety ponownie jest uszkodzona) dostałem się w rejon Skorzęcina. Zrobiłem sobie rundkę po sinusoidach i zajrzałem nad jezioro Białe...


Posiedziałem chwilę na pomoście, zajadając wafelka, a w tym czasie podpłynęły do mnie łabędzie...


Pewnie były głodne, a ja nie miałem czym ich nakarmić. Następnym razem, gdy będę jechał w to miejsce zabiorę trochę chleba :) Ze Skorzęcina przez las dostałem się do Sokołowa, by dalej przez Ćwierdzin, Krzyżówkę i Lubochnię dotrzeć do Jankowa. Tam zrobiłem trochę podjazdów i przez Kalinę, Wymysłowo i Miaty wróciłem do Trzemeszna.

Przed południem do pracy. Czasu trochę miałem, więc pojechałem przez Wydartowo i Przyjmę...


Dalej przez Sadowiec, Gołąbki i Dębówiec. Wieczorem powrót przez Lasy Królewskie.

Pogoda dopisuje, dzień wolny od pracy, więc wyjechałem na szosową rundkę. Zapoczątkowałem w ten sposób przygotowania do sezonu 2020, który będzie dla mnie bardzo ważny. Jako, że przyszłoroczny sezon zapowiada się emocjonująco, to postanowiłem nieco sprawdzić swój organizm. Badania wydolnościowe, analiza składu ciała, pogawędka z Panią dietetyk i kilka wskazówek co do treningów. Muszę przyznać, że zostałem wręcz olśniony w kilku kwestiach, głównie składu ciała i związanego z nim odżywiania. Z pewnością przez okres jesienno-zimowy wprowadzę kilka wskazówek. Badanie wydolnościowe całkiem fajnie przebiegło, jestem w niezłym miejscu, ale zawsze może być lepiej...


Pierwszy raz przeszedłem takie badanie i jestem z niego zadowolony...


Mając wszystkie dane na tacy, mogę teraz na spokojnie zacząć przygotowania do nowego sezonu. Na początek jednak trzeba przejść okres roztrenowania po kończącym się sezonie i co nieco zgubić. W związku z tym najbliższy czas, to będzie głównie kręcenie w drugiej strefie tętna :) Środowa jazda właśnie temu służyła, było lekko i przyjemnie, co nie znaczy, że krótko. Ruszyłem z Trzemeszna przy blasku słońca, ale jeszcze przed Trzemżalem trafiłem na gęstą mgłę, która utrzymywała się niemal do Orchowa. Dalej kierowałem się na Wilczyn, jadąc przez Anastazewo i wioskę o wymownej nazwie Nowy Świat...


To co czeka mnie w roku 2020, będzie dla mnie trochę takim nowym światem :P Z Wilczyna przez Wójcin dotarłem do Przyjezierza. O tej porze roku miejscowość świeci pustkami...


Następne kilometry trasy, to jazda przez Gębice i Mogilno do Wieńca, gdzie zrobiłem krótki postój, by nacieszyć oko widokiem na jezioro Wienieckie...




Z Wieńca przez Niestronno, Głęboczek i Gołąbki wróciłem do Trzemeszna. Wyszła w ten sposób bardzo przyjemna stówka w jesiennym słońcu i przy realizacji założonych celów :-)

Powrót na rower po dwóch dniach wirusa, który mnie dopadł i nieco osłabił. Czułem to wyraźnie podczas powrotu z pracy do domu.