Rankiem do pracy. Postanowiłem wydłużyć dojazd i pojechać przez Skorzęcin. W lesie w końcu widać pełnię wiosny...


W Skorzęcinie na molo krótki postój...


Następnie dzida prosto do pracy. Pod wieczór powrót standardowo przez Dębówiec. Na polach robi się przyjemnie żółto za sprawą kwitnącego rzepaku...


Na Dębówcu tym razem wykręciłem w las i pomknąłem piaszczystym podłożem. Dalej przez Grabowo, Jastrzębowo i Kruchowo prosto do Trzemeszna.

Debiut z mojej strony w imprezie DT4YOU MTB Maraton w Obornikach. Pojechałem, bowiem słyszałem wiele dobrych opinii i faktycznie potwierdzam. Organizacja imprezy na najwyższym poziomie. Trasa także rewelacyjna, bardzo urozmaicona. Sporo wymagających singli i podjazdów dało nieźle w kość. Ilość przewyższeń nieco mniejsza niż w Mchach, ale nogi dostały większy wycisk. Na najbardziej stromych podjazdach koniecznym było podprowadzać, bowiem brakło powera w girze. Ostatnie 2-3 kilometry, to jazda na skurczu mięśnia dwugłowego w lewej nodze, co świadczy o trudności trasy. Niemniej jestem zadowolony, że całą trasę udało się przejechać sprawnie, bo oznak większego kryzysu. Co więcej, na drugiej części trasy, od dwudziestego kilometra w zasadzie już tylko wyprzedzałem. Z wyniku także jestem zadowolony, bo zajęcie 111 pozycji w stawce ponad 400 zawodników, to całkiem przyzwoite miejsce jak na moje możliwości. Mały niedosyt co prawda pozostał, bo top100 było blisko, ale powoli do przodu, to dopiero mój drugi sezon w maratonach MTB ;-) Poniżej kilka fotek złapanych w sieci...

Na pierwszych kilometrach było szybko i płasko...


Na trasie przemierzone sporo singli...


W drugiej części trasy zyskiwałem na podjazdach...


Przyblokowany przed technicznym zjazdem i koniecznym było sprowadzać...


Zadowolony na mecie ;-)


Dystans MINI (39 km)
Czas: 2h 12m 17s
Miejsce Open: 111/431
Kategoria M30: 45/169

Kolejna, druga odsłona z cyklu Solid MTB. Tym razem przyszło się ścigać w Mchach, a więc na wymagającej trasie, obfitującej w podjazdy, zjazdy i zakręty. To, że lekko nie będzie wiedziałem po ubiegłorocznym starcie tutaj. Forma, nadal zagadką, bo praca nie pozwala na większą ilość treningów. Niemniej postanowiłem pojechać rozsądnie i nie popełniać błędów. Start standardowo z czwartego sektora. Najpierw trzeba było wydostać się boiska szkolnego, gdzie były zlokalizowane start i meta...


Następnie szybka droga szutrowa między polami, gdzie unosił się wszechobecny kurz i wjazd do lasu...


Od tego momentu zaczęło się solidne napieranie. To podjazd, zakręt i zjazd i tak na okrągło :-) Przez dobre 10 km miałem w zasięgu wzroku klubowego kolegę Marka, natomiast Artur był gdzieś za mną. W bufecie zgarnąłem butelkę z wodą kręcąc swoje. Na 19 kilometrze musiałem zachować szczególną ostrożność. W ubiegłym roku właśnie tam ratowałem się przed upadkiem. W tym miejscu dojechał do mnie Artur i dalej kręciliśmy razem w kilkuosobowej grupie. Wszystko szło ładnie i pięknie, aż nieoczekiwanie krótko przed autodromem jeden z rywali na prostym, ale piaszczystym odcinku zaliczył upadek. Artur był z przodu tego pociągu, więc odjechał. Ja utknąłem, a zanim się rozpędziłem w tym głębokim piachu, to straciłem całkiem sporo. Artura widziałem jeszcze paręset metrów z przodu, ale po kilku minutach kontakt wzrokowy się urwał...


Starałem się jechać swoje powoli dojeżdżając do małej grupki. Im bliżej było mety, tym więcej rywali pojawiało się w zasięgu wzroku. Mozolnie odrabiałem straty, by na ostatnim podjeździe dojść kolejną grupę, a chwilę później na zjeździe mocno depnąć, co spowodowało, że grupa się rozerwała. Ci co mieli jeszcze na tyle sił utrzymali się na kole. Po chwili nastąpił wyjazd z lasu i ostatni fragment po szutrze do mety. W tym momencie zobaczyłem Artura. Był przede mną jakieś 300 metrów. Nie kalkulując depnąłem ile sił w nogach i systematycznie odrabiałem dystans. Rok wcześniej na tym odcinku zmagałem się ze skurczami, a teraz były jeszcze siły. Artura doszedłem praktycznie w bramie wjazdowej przed samą metą. Generalnie ze startu jestem zadowolony. Jak na tą znikomą ilość treningów, to jest całkiem dobrze. W porównaniu z rokiem ubiegłym jest mały progres. Starta czasowa do zwycięzcy była mniejsza, niż rok temu. I tego się trzeba trzymać, powoli do przodu!!!

Dystans MEGA (41.3 km)
Czas: 2h 10m 24s
Miejsce Open: 154/243
Kategoria M3: 54/86

Już w najbliższą niedzielę druga odsłona Solid MTB, więc wypadało zrobić mocniejszy trening. Skoro tak, to koniecznym było pokręcić po terenach Wału Wydartowskiego. Dzisiaj było sporo piachu, ale też i mnóstwo kolein oraz błota. Teren wymagający, ale też przyjemny dla oka. Okolice Duszna jak zwykle prezentują się przyjemnie...


Na drodze trafiałem też na takie przeszkody...


Gdy już się nieco zmęczyłem, mogłem z najwyższego wzniesienia popatrzeć na rozległą panoramę...


Ostatnie terenowe metry pokonywałem przy zachodzącym słońcu...


Trening się udał, jestem zadowolony, forma idzie w górę. Nie obyło się jednak bez strat. Na jednym z podjazdów chcąc jeszcze dorzucić nieco watów, depnąłem co sił w nogach. Na moje nieszczęście w tym miejscu była wyrwa na drodze, której nie zauważyłem. Mocniejsze depnięcie, szarpnięcie rowerem w wyrwie, spowodowały, że przeskoczył łańcuch, a mnie momentalnie wyrzuciło do przodu. Przeleciałem przez kierownicę i wylądowałem w kolczastych krzakach. Trochę się obdrapałem i ocierałem, jednak nic poważnego się nie stało. Dopiero po wyjeździe na asfalt chcąc zablokować skok amortyzatora zorientowałem się, że manetka jest złamana. Zapewne stało się to podczas upadku...


Na szczęście ten rodzaj manetek idzie dostać za całkiem rozsądne pieniądze, więc tragedii nie ma. Ja zaliczyłem w ten sposób glebę nr 2 w sezonie, na szczęście bez poważniejszych konsekwencji. Ciśniemy dalej, byle do przodu ;-)

Pogoda rewelacyjna, więc na popołudniówkę do pracy pojechałem nieco na okrętkę przez Krzyżówkę, Kędzierzyn, Wierzbiczany, Jankowo Dolne...

Z pracy późnym wieczorem przez Dębówiec, Strzyżewo Paczkowe i Kozłowo.

Standardowa trasa do pracy przez Kozłowo i Dębówiec. Testowałem dzisiaj SPD po serwisie. Coś mi skrzypi prawy pedał i postanowiłem w dniu wczorajszym zrobić mały serwis. Rozkręciłem, wyczyściłem, nasmarowałem i złożyłem. Trochę grzebania było z uwagi na malutkie kuleczki o wielkości 3/32 cala...

Wszystko działa jak należy, jednak problem skrzypienia pozostał. Muszę przyjrzeć się blokom w butach. Czas najwyższy odkręcić je i co nieco od podeszwy wyczyścić. Mam nadzieję, że uporam się z wkurzającym odgłosem, który dokucza podczas jazdy.

Szybka rundka w rejon Pałuk razem z Krzychem i Grzegorzem. Na więcej czasu nie było, ale dobre i to ;-)