Mamy listopad, a pogoda momentami przypomina babie lato. Jest do tego stopnia ciepło, że spokojnie można śmigać w krótkich gaciach. Korzystając z chwili czasu podczas wolnego dnia wsiadłem na szosę i zrobiłem rundkę po okolicznych fyrtlach...


Trasa wiodła przez Ławki, Padniewo, Mogilno, Gębice, Orchowo, Trzemżal i powrót do Trzemeszna. Tym sposobem przyjemnie spożytkowałem dwie godzinki :-)

Poniedziałek był dla mnie dniem wolnym, więc wykorzystałem go na jazdę szosową po okolicznych fyrtlach. Tym razem kręciłem bez spiny, totalnie na luzie, obserwując jak zachowuje się organizm przy zmniejszonej dawce węglowodanów. Otóż od 1 października odstawiłem słodycze, których pochłaniałem sporo. Na chwilę obecną zjadam jedną tabliczkę gorzkiej czekolady tygodniowo. Wyjątkiem są imprezy rodzinne, gdzie w ograniczonej ilości mogę zjeść jakieś domowe wypieki. Co z tego wyjdzie zobaczymy. Chciałbym w tym wytrwać do końca lutego :-P Wracając do poniedziałkowej jazdy, to z Trzemeszna pojechałem do Witkowa, a dalej Powidza i Przybrodzina...


Z Przybrodzina przez Smolniki Powidzkie i Orchowo dotarłem do Mogilna. Z Mogilna nieco wymagającymi i pofałdowanymi drogami wróciłem do Trzemeszna.

Na odcinku Godawy - Gąsawa miałem dwie niebezpieczne sytuacje, w których kierowcy samochodów zachowali się w bardzo egoistyczny i bezmyślny sposób. Dla mnie tacy ludzie, to nie kierowcy, a pirackie qrfy!!! Z Gąsawy już bez nieprzyjemnych incydentów przez Szelejewo, Gościeszyn i Jastrzębowo dotarłem do Trzemeszna.

Rankiem do pracy standardowa trasa. Po pracy pokręciłem nieco więcej. Najpierw dojazd do Trzemeszna, a następnie jeszcze pętelka przez Trzemżal, Wylatowo, Wydartowo, Kruchowo i powrót do Trzemeszna.

Sobota, to druga w tym roku wyprawa wspólnie z Travel & Cycle Team Poznań. Celem była Zielona Góra i odbywające się tam w tym czasie winobranie. Na wyjazd skusił się także Krzychu, więc we dwójkę ruszyliśmy nad ranem w kierunku Poznania. Ruszaliśmy w granicach godziny 4:30. Odcinek do Poznania pokonany bardzo sprawnie. Na rogatkach Poznania byliśmy po 1 godzinie i 59 minutach i to mimo przeciwnego wiatru. Średnia w tym momencie wynosiła 30,2 km/h i to było na tyle z szybkiej jazdy. Poruszanie się po Poznaniu rowerem szosowym, to jakaś masakra. Co rusz światła, skrzyżowania i nieprzyjemna jazda po ścieżkach rowerowych, bo przecież mandatem nie zamierzaliśmy ryzykować. Na miejscu zbiórki byliśmy dobre 30 minut przed czasem, więc na pobliskiej stacji benzynowej posililiśmy się. W tym momencie popsuła się pogoda. Zaczęło lekko padać, co być może zniechęciło co niektórych do jazdy, bowiem z Poznania ruszaliśmy ledwie w pięć osób...


Wyjazd z Poznania nie należał do najprzyjemniejszych z uwagi na mokrą nawierzchnię i pryskającą wodę spod kół...


Na szczęście po kilkudziesięciu minutach warunki uległy poprawie i można było śmielej cisnąć do przodu. W Buku czekała na nas kolejna część ekipy. Pierwszy dłuższy postój zrobiliśmy w Nowym Tomyślu, gdzie uzupełniliśmy kalorie i płyny. Słońce wyszło na dobre, temperatura zaczęła rosnąć, więc zrzuciłem z siebie długi rękaw...


Warunki do jazdy były przyjemne, ale wiatr zadania nie ułatwiał. Mimo to przez dłuższy czas jechałem na czele grupy...


Uznałem, że tym sposobem wyjdzie z tego pożyteczny trening. Koniecznym było też skorygowanie trasy z uwagi na niekursujący prom na Odrze w związku z niskim poziomem wód. Pojechaliśmy, więc nie przez Wolsztyn, a przez Zbąszyń i Babimost...


W Klępsku zrobiliśmy kolejną przerwę na uzupełnienie płynów i kalorii...


Następnie przejazd przez Sulechów i mostem nad Odrą w Cigacicach...


Po kolejnych kilkunastu minutach zameldowaliśmy się w Zielonej Górze. Najpierw postanowiliśmy zakupić bilety powrotne na pociąg, a później udać się zwiedzać i zjeść coś konkretniejszego. Niestety przy kasie na dworcu okazało się, że nie wszyscy mogą wrócić tym samym pociągiem. Zarówno pociąg przed godziną 18, jak i po godzinie 20 miały ograniczoną ilość miejsc na rowery, czyli wprost mówiąc brak wagonów na rowery. Tym sposobem część ekipy wracała przed godziną 18, a część zmuszona była wracać niemal od razu pociągiem o godzinie 16:20. Na pociąg po godzinie 20 miejsc na rowery nie było wcale. My z Krzychem wróciliśmy od razu. Nie mieliśmy nawet czasu, by zakupić coś do jedzenia na drogę. Postanowiliśmy się odkuć w Gnieźnie i wstąpić na smaczne jedzenie, aby zaspokoić głód...


W ten sposób zakończyła się nasza wyprawa do Zielonej Góry. Ogólnie nie ma co żałować, bo jazda przebiegała sprawnie i w miłej atmosferze. A Zieloną Górę z pewnością przyjdzie czas odwiedzić w przyszłości :-)

Przed południem standardowym wariantem szosowym do pracy. Po pracy nieco wydłużyłem sobie trasę jadąc przez Niechanowo i Witkowo...