Po ostatnich szosowych wojażach postanowiłem pokręcić w terenie. Odpaliłem Stefka i pomknąłem na Wał Wydartowski zrobić moją ulubioną pętlę. Z początku nastawiłem się na spokojną jazdę, ale jak tylko poczułem szuter pod nogami, to spokojna jazda się skończyła :D Zaliczyłem nieco podjazdów i zjazdów, ogólnie była spora frajda z jazdy. Gdyby nie zapadające ciemności pojechałbym na drugą pętlę, a tak trzeba było zadowolić się chociaż tą jedną :)

Po sobotnich stu kilometrach wahałem się, czy wybrać się na ustawkę szosową do Gniezna. Stwierdziłem ostatecznie, że pojadę, ale na miejsce dojadę samochodem, co da mi więcej czasu na sen. I tak też uczyniłem. Na miejscu zbiórki stawiło się 6 osób. Kręciliśmy z Gniezna do Kostrzyna wykorzystując gładkie asfalty serwisówki S5. Z Kostrzyna pomknęliśmy w rejon Kleszczewa i przez Siekierki Wielkie wróciliśmy do Kostrzyna. Dalszy wariant trasy, to Promno, Pobiedziska, i ponownie serwisówka S5. Po powrocie do Gniezna zrobiłem jeszcze rundkę do Mnichowa, gdzie pożegnałem się z Markiem i wróciłem do Gniezna. Wpadła kolejna setka tego weekendu i to w dobrym tempie :)

Rankiem do pracy standardową trasą. Po pracy wydłużyłem nieco powrót do domu. Z Gniezna przez Krzyszczewo, Braciszewo, Fałkowo i Wierzyce pojechałem do Czerniejewa...


Z Czerniejewa powrót do Gniezna i obrzeżami miasta, a następnie przez Osiniec, Wierzbiczany, Jankowo Dolne i Jastrzębowo dotarłem do Trzemeszna. W ten sposób nieoczekiwanie tego dnia nakręciłem ponad 100 km :)

Mała ustawka szosowa organizowana przez Macieja z Decathlonu. Z Trzemeszna dojazd solo do Gniezna. Następnie we czwórkę trasa Gniezno - Czerniejewo - Nekla - Środa Wlkp. - Targowa Górka - Nekla - Czerniejewo. Z Czerniejewa powrót solo przez Żydowo i Niechanowo do Trzemeszna.

Mamy to!!! 530 km poniżej doby!!! Było piekielnie trudno, ale nie byłbym sobą gdybym tak po prostu się poddał. Pierwszy weekend sierpnia, to start w V Kórnickim Maratonie Turystycznym. I turystyczny to może i on jest jeśli pojechać rekreacyjnie, ale ja i grupa w której startowałem cel mieliśmy inny, przejechać to schodząc z czasem poniżej doby. Start honorowy był z bazy w Robakowie. Po kilku minutach jazdy zameldowaliśmy się w Kórniku na Rynku, skąd następował start ostry...


Pierwsze 100 km jak z nut. Szliśmy przyzwoitym tempem wzorowo współpracując i dając zmiany...


Później zaczęły się u mnie problemy sprzętowe. Coś zaczęło w rowerze skrzypieć, z każdym kilometrem coraz bardziej. Skutecznie wybijało mnie to z rytmu. Czułem się źle, noga przestała kręcić, do tego stopnia, że grupa z którą jechałem odjechała mi...


Na 214 kilometrze było w planach nieco odbić z trasy, by na pobliskim Orlenie uzupełnić płyny i kalorie. Ja z racji strat pojechałem dalej, zatrzymując się w przydrożnym sklepie we wsi Burkatów. Było to dobre posunięcie, bowiem za moment miały zacząć się największe podjazdy. Tam po raz trzeci walczyłem ze sztycą, bo z jazdy wywnioskowałem, że to ona skrzypi. Demontaż, czyszczenie i smarowanie. Pomogło!!! Od razu jechało się lepiej, bagaż myślowy zrzucony. Zaczęły się podjazdy. Najpierw do góry nad jezioro Lubachowskie, widoki piękne...




W takim miejscu musiałem oczywiście strzelić sobie fotkę...


Następnie wąskimi ścieżkami i kolejnymi kilkunastoprocentowymi podjazdami, a dalej zjazdami do Walimia. Tutaj dojechała do mnie część grupy, która i tak rozerwała się na podjazdach. Krajobrazy w dalszym ciągu piękne...




Z Walimia następna wspinaczka na Przełęcz Jugowską. Zaczęły się kolejne moje problemy, skurcze!!! I to konkretne. Obie nogi, łydki, uda. Było źle. Ale nie poddawałem się. Z zaciśniętymi zębami wjechałem do góry...


Nie była to jednak meta, a niespełna połowa trasy. W dalszym ciągu było ciężko. Nawet na zjeździe do Dzierżoniowa, gdzie mocniej depnąłem skurcze dawały o sobie znać. Na szczęście trochę na nogi postawiła mnie przerwa w drugim punkcie żywieniowym. Po pożywnej zupie, ruszyliśmy kompletną grupą dalej.  Zostało jeszcze trochę łagodniejszych podjazdów w rejonie Sobótki i Trzebnicy...


Jechałem, walczyłem. Powoli dochodziłem do siebie i czekałem, aż nadejdzie noc, bo nocą jeździ mi się lepiej. Na odcinku do Trzebnicy tempo grupy spadło, było już mniej chętnych do wyjścia na zmiany. Założenie zejścia w czasie poniżej 24 h zaczęło być wątpliwe. Dlatego na wyjeździe z Trzebnicy postanowiłem dać mocniejszą zmianę. O dziwo, nikt nie ruszył za mną. Stwierdziłem, że jadę sam swoim tempem. Zaczęło padać, na szczęście nie mocno. Do Kobylina cały czas było mokro. Na stacji benzynowej w Kobylinie minąłem się z moją grupą, która nadjechała, gdy ja w zasadzie już ruszałem dalej. Jechałem cały czas samotnie wyprzedzając pojedyncze osoby. W Śremie zrobiłem dosłownie 5-minutowy postój na stacji benzynowej i pognałem dalej, w stronę mety. Osiągnąłem ją o godzinie 7:18...


Cel został osiągnięty, udało się zejść poniżej doby!!!


Zmęczenie masakryczne, na Pięknym Zachodzie ujechałem się mniej. Po kilku minutach na mecie pojawili się Michał, Artur i Mateusz, którzy także urwali się grupie w Kobylinie i gonili mnie. Chciałbym podziękować całej grupie z którą startowałem za wspólną jazdę i współpracę na trasie. Było godnie!!! PozdRower :-)

W piątkowe późne popołudnie zjechałem do domu z urlopu, bowiem na sobotę miałem zaplanowany start w kolejnym ultramaratonie. Żeby było ciekawie na szosówce nie jeździłem miesiąc czasu (ostatni raz podczas wyjazdu na Hel). Powodem był oczywiście zacisk sztycy, o którym wspominałem we wcześniejszych wpisach. Element jest niedostępny nawet u producenta w Niemczech, co dla mnie jest karygodne (na przyszłość będę się tej marki wystrzegał jak ognia). Zmuszony zostałem, by działać na własną rękę i w związku z tym uszkodzony element wysłałem na południe Polski celem dorobienia nowego. Udało się wyrobić z czasem i kilka dni przed startem nowy element do mnie dojechał. Z uwagi na urlop nie miałem kiedy go przetestować, więc na szybko musiałem to zrobić dzień przed startem...


Nowy element wygląda solidnie. W stosunku do oryginału zostało zastosowane więcej materiału, co znacząco powinno przełożyć się na trwałość. Oprócz zacisku przetestowałem też nową oponę. Poprzednia uległa uszkodzeniu nadspodziewanie szybko. Nowa opona to Continental GP 5000, następca chwalonej GP 4000 IIs...


Krótki test wypadł pozytywnie. Po powrocie pozostało pakowanie klamotów, bowiem wyjazd na ultramaraton w sobotę wczesnym rankiem.