Do pracy / z pracy...

Środa, 25 stycznia 2017 · dodano: 27.01.2017 | Komentarze 2

W środę pogoda względna, więc rowerem do pracy. Dojazd ścieżką rowerową do Rudek i do Kozłowa. Tam wjechałem na 2-kilometrowy odcinek polny w kierunku Strzyżewa Paczkowego. To był istny armagedon, jeden wielki lód. Pokonałem go w bardzo ostrożnie i musiałem być mega-skoncentrowany. Ze Strzyżewa już standard przez Ganinę i Dębówiec. Wieczorem powrót podobną trasą z małą korektą w postaci ominięcia lodowego odcinka. Rano, gdy jechałem ścieżką rowerową widziałem szykowane barierki do montażu, a wieczorem przy powrocie już kilkadziesiąt metrów ścieżki było odgrodzone od rowu i DK 15...


Przydałoby się jeszcze trochę uprzątnąć samą ścieżkę, bo sporo na niej syfu w postaci soli i piasku.

Nieco ponad godzinkę w blasku słońca

Poniedziałek, 23 stycznia 2017 · dodano: 27.01.2017 | Komentarze 0

Poniedziałek wolny od pracy, ale czasu wolnego niewiele. Udało się jednak przed samym obiadem co nieco pokręcić. Z uwagi na bardzo trudne i niebezpieczne warunki na drogach polnych wybrałem wariant asfaltowy, miejscami suchy, miejscami mokry, ale dużo bezpieczniejszy tego dnia. Pojechałem przez Rudki, Kozłowo i Jastrzębowo w stronę Gołąbek. Tam dosłownie na chwilę zajrzałem nad jezioro...


Powrót nowym odcinkiem asfaltowym w kierunku Ławek i dalej przez Powiadacze i Kruchowo dotarłem do Trzemeszna.

Skorzęcin po zmroku

Czwartek, 19 stycznia 2017 · dodano: 22.01.2017 | Komentarze 2

Na czwartek udało zebrać się 4-osobową ekipę: Kacper, Grzegorz, Krzychu i ja. Co prawda ruszyliśmy dopiero w granicach godziny 16, ale w grupie było raźniej. Jako cel obraliśmy sobie lasy, tym razem w rejonie Skorzęcina. Kolejny dzień utrzymywała się piękna szadź, więc jeszcze przed wyjazdem z miasta można było delektować się efektem bieli...


Z Trzemeszna pomknęliśmy przez Zieleń, Bieślin i Gaj...


Trochę koloru w kontraście z bielą...


Na wjeździe do lasu już zapadał zmrok. W lesie jednak jasno jak nigdy, za sprawą zasypanych ścieżek. Pomykało się wybornie. Ścieżki były bez kolein z leciutko ubitym śniegiem, warunki kapitalne. Zabawę zepsuła jednak awaria u Grzegorza. Z tylnego koła zaczęło schodzić powietrze i na nic zdały się wszelkie próby uporania się z problemem....


Na mrozie mleczko straciło widocznie swoje właściwości i Grzegorz zmuszony był zakończyć w tym momencie jazdę. Na oparach powietrza w oponie dojechał do ośrodka wypoczynkowego, skąd transportem samochodowym udał się do domu. Oczywiście towarzyszyliśmy koledze w oczekiwaniu na przyjazd samochodu. Trochę nas wyziębiło, ale było wesoło :D Ze Skorzęcina już we trójkę kierowaliśmy się w kierunku Trzemeszna. Powrót przez Sokołowo, rejony Krzyżówki i Miaty. Teraz zapewne nastąpi co najmniej kilkudniowa przerwa z uwagi na zapowiadane ocieplenie, a co za tym idzie roztopy i niezbyt przyjemne warunki do jazdy.

Bajka w Lasach Królewskich :-)

Środa, 18 stycznia 2017 · dodano: 18.01.2017 | Komentarze 6

Dzisiejszy dzień to była istna bajka!!! Wczorajszy późnowieczorny powrót do domu uświadomił mnie, że grzechem byłoby nie wykorzystać tak pięknych warunków. Szybkie uruchomienie kontaktów i dzisiejszego, mroźnego ranka stawiło się nas trzech do wspólnej jazdy. Celem wyprawy były Lasy Królewskie, które tego dnia prezentowały się iście królewsko, a my byliśmy niczym trzej królowie na dwukołowych rumakach :D Najpierw dojazd przez Pasiekę, Jastrzębowo i Smolary. Już w rejonie Pasieki można było świetnie zaobserwować cudowne zjawisko szadzi...


W Smolarach pięknie prezentowały się drzewa wzdłuż drogi biegnącej w kierunku Rogowa...


Kolejnych kilkanaście kilometrów to było poruszanie się po Lasach Królewskich, które uraczyły nas całkiem przyjemnym, śnieżnym dywanem. Jak zwykle nie zawiodłem się na moim ulubionym w okresie zimowym miejscu...




Spojrzenie w tył, a tam równie pięknie...


I panorama tej miejscówki...


Powoli zbliżaliśmy się do Dębówca...


Na Dębówcu dosłownie na moment wyjechaliśmy z lasu, dzięki czemu słońce stało się jakby bardziej dostępne, a naszym oczom ukazały się widoki jak z bajki. Szczęki nam po prostu opadły. Zresztą zobaczcie sami...


Ciut bliżej...






Po uwiecznieniu cudownych widoków na naszych urządzeniach cyfrowych, ponownie schowaliśmy się do lasu i pomknęliśmy w kierunku Długiego Brodu. Tam zrobiliśmy króciutką przerwę. Ja ogrzałem się ciepłą herbatą, Karol skonsumował batonika, a Grzegorz pociągnął coś tam z bidonu :D Skoro już tak staliśmy, to pstryknęliśmy kolejne fotki...




Po chwili kręciliśmy dalej, jednak nie trwało to długo, gdyż nastąpił kolejny postój na fotki...






I ponownie, ujechaliśmy kilkaset metrów i ponowny pit-stop. Tego dnia po prostu można było siedzieć w lesie bez przerwy...


I trochę bliżej...


Krótki odcinek na skraju leśnego połacia i ponownie myk w głąb lasu...


Dalej jazda przyjemnym duktem już w blasku świecącego słońca. Zatoczyliśmy pętlę i kontynuowaliśmy jazdę mijając Kurzegrzędy i Grabowo. Po kilkunastu minutach dotarliśmy do Kruchowa, a tam oczywiście przyjemny widok na jezioro Kruchowskie...


Stamtąd już prosto na Trzemeszno, gdzie każdy pojechał w kierunku swojego miejsca zamieszkania. Na koniec jeszcze dzisiejsza Trzemeszeńska Struga otoczona białym krajobrazem...


Ciężko opisać słowami dzisiejszą wyprawę. Było jak w bajce, a najlepszym komentarzem do całości niech będą powyższe zdjęcia :-)

Do pracy / z pracy...

Wtorek, 17 stycznia 2017 · dodano: 18.01.2017 | Komentarze 3

Wtorek w pracy to popołudniówka. Nie zrażony faktem, że powrót będzie miał miejsce późnym wieczorem, postanowiłem ponownie pojechać rowerem. Gdy wyjeżdżałem z domu świeciło piękne, styczniowe słońce. Pomknąłem przez Niewolno, Pasiekę, Jastrzębowo i Grabowo. Tam wbiłem się do lasu, a mym oczom ukazała się lekka mgiełka...


I faktycznie po chwili zniknęła. Przeciąłem asfaltówkę na wysokości Smolar i mknąłem w kierunku Dębówca. Po chwili ponownie jakoś dziwnie się zamgliło...


Na granicy województw: kujawsko-pomorskiego i wielkopolskiego ponownie zaświeciło słońce...


Jechałem dalej mijając po drodze konkretną wycinkę drzewa. Do Dębówca dotarłem w blasku promieni słonecznych...


Po chwili wyjechałem z lasu, wbijając się w oblodzoną asfaltówkę. W tym momencie kierowałem się już prosto do pracy. Na wysokości Wełnicy doznałem małego szoku, bowiem momentalnie zrobiło się mgliście. Mgła była konkretna, a widoczność mocno ograniczona...


I tak się zastanawiałem, czy takie warunki utrzymają się do wieczora, a wtedy powrót będzie hardkorowy. I rzeczywiście tak się stało. Z pracy ruszyłem o godzinie 21:15. Na ulicy Orcholskiej widoczność była maksymalnie ograniczona. Moje pole widzenia było ograniczone zaledwie do 30-50 metrów. Droga na tym odcinku była jednak sucha, więc można było w miarę bezpiecznie cisnąć. Dalej skierowałem się na Dębówiec i Ganinę. Wracałem generalnie tą samą drogą, co dzień wcześniej. Co kilka kilometrów musiałem jednak robić wymuszone postoje. Opadająca szadź na czterostopniowym mrozie, zamarzała na moich goglach, przez co niewiele widziałem. Zresztą ja cały wyglądałem podobnie. Śmiało można było stwierdzić, że bardziej przypominałem bałwana, niż rowerzystę :D Było ciemno, ale po drodze szło zaobserwować przyjemne zjawisko szadzi...




Mrozik trzyma, więc rankiem efekt będzie piorunujący. Trzeba będzie walnąć jakiego tripa :P Do domu dotarłem około 22:30 w pełni zadowolony. Dopiero wprowadzając rower zauważyłem, że i on doświadczył zjawiska szadzi. Był cały bialutki, nawet czarne szprychy mieniły się bielą. A kierownica wyglądała tak...


I taką zimę lubię :-) Oby mróz tej zimy trzymał jak najdłużej :-D

Do pracy / z pracy...

Poniedziałek, 16 stycznia 2017 · dodano: 17.01.2017 | Komentarze 2

Poniedziałek przywitał całkiem niezłą pogodą, więc decyzja mogła być tylko jedna. Cisnę rowerem do pracy. Po raz kolejny wykorzystałem ścieżkę rowerową, którą dostałem się do Rudek. W ten sposób nie muszę jeździć przez centrum miasta, gdzie teraz w sezonie zimowym kostka jest zdradziecko śliska. Z Rudek pomknąłem w kierunku Kozłówka, a mym oczom zaczęły ukazywać się przyjemne widoki...


W nocy spadło trochę śniegu, a że wiatr był słaby, to świeży puch utrzymywał się na drzewo- i krzewostanie :-) Podjąłem w tym momencie decyzję, że pojadę przez Lulkowo. I to była słuszna decyzja, bowiem tamtejsze widoki cieszyły oko...


Jechało się bardzo przyjemnie. Trzeba było być jednak ostrożnym, bowiem niektóre odcinki tego dnia nie były uczęszczane przez żaden pojazd. Niemniej w dalszym ciągu mogłem podziwiać uroki przyrody...


Na skraju lasu też było przyjemnie...


Z Lulkowa pomknąłem do Strzyżewa Kościelnego i stamtąd prosto do pracy.

Wieczorem powrót przez Dębówiec, Ganinę, Strzyżewo Paczkowe, Kozłowo i Rudki. Powrót wyglądał mniej, więcej tak...


Trzeba przyznać, że styczeń póki co rozpieszcza i oby tak dalej!!! Lekki mrozik i świeży śnieg wskazany dla przyjemnego kręcenia :-)

Wierzbiczańskie fyrtle i Jankowo Dolne

Czwartek, 12 stycznia 2017 · dodano: 13.01.2017 | Komentarze 2

W nocy sypnęło śniegiem, więc w czwartek w samego rana wybrałem się na rower. Uczyniłem to krótko po godzinie ósmej, gdyż zaczęły napływać cieplejsze masy powietrza i koło południa, to można było wyjść, ale prędzej na kajak. Trochę przeszkadzał porywisty wiatr. Nie zraziło mnie to, gdyż plan był taki, by schować się do lasów w rejonie jeziora Wierzbiczany. Pojechałem przez Miaty i po minięciu miejscowości myknąłem w las. Kierowałem się w kierunku jeziora...


Najpierw postanowiłem zjechać na dół nad jedną z moich ulubionych miejscówek nieopodal Kujawek. Niestety do celu nie dotarłem, gdyż teren został całkowicie ogrodzony i zamknięty...


Z tablic zamieszczonych na bramie wynika, że ktoś sobie stawia tu dom jednorodzinny, a dodatkowo powstaje tu linia kablowa i słupy linii napowietrznej. Wcześniej był tu mały szlaban z tabliczką "teren prywatny", ale szło bez problemu wjechać i zawsze było pusto. Myślę sobie trudno, ale wg przepisów powinno być dostępne 1,5m terenu od linii brzegowej jeziora. W takim razie jadę dalej, gdzie wiem, że dostęp do jeziora jest...


Jako, że miejsce to znajduje się w niedalekiej odległości od zagrodzonego terenu postanawiam pojechać singlem wzdłuż linii brzegowej i w ten sposób dostać się do obranego celu (bo przecież powinno być dostępne te 1,5m wokół całego jeziora). Przejechałem kawałek i zmuszony byłem się wycofać. Teren zrobił się mokry, pokryty lodem i mocno pagórkowaty. Zostawiłem, więc rower i wszedłem na górę, ale uznałem, że nie ma sensu przebijać się przez krzaki i knieje. Ale na wiosnę, gdy zrobi się ciepło zajrzę tu dokładniej obadać ten rewir. Zszedłem na dół, wsiadłem na rower i pognałem w kierunku Wymysłowa...


Stamtąd oczywiście w kierunku skarpy. Ten odcinek nie był tego dnia wcześniej przez nikogo uczęszczany, więc był całkowicie zasypany. Trzeba było uważać, bo nie sposób było przewidzieć co znajdowało się pod śniegiem...


Wjechałem na skarpę i moim oczom ukazało się jezioro w sporej okazałości, które było skute lodem i pokryte śniegiem...


Dalej przez Kalinę pojechałem w kierunku ośrodka wypoczynkowego w Jankowie Dolnym. Na przejeździe kolejowym minąłem się z pociągiem towarowym z jednostką napędową EU07-196 na czele...


Następnie zjazd w dół i byłem na plaży w Jankowie Dolnym, gdzie panowała totalna cisza...


Po krótkim postoju ruszyłem dalej, stromym podjazdem do góry. Część podjazdu poszła sprawnie, ale końcówkę trzeba było podejść z uwagi na ślizgające się tylne koło. Jeżdżąc po lesie między Jankowem, a Kaliną zza chmur zaczęło niemrawo wyglądać słońce...


Dalej kierowałem się w stronę Kaliny. Przejeżdżając mostem nad linią kolejową ponownie tego dnia trafiam na pojazd szynowy. Tym razem był to pojazd techniczny PKP Energetyki S.A. ...


Z Kaliny pomknąłem w stronę Wymysłowa. Gdzieś w połowie droga okazała się być całkowicie zasypana przez nawiany śnieg. Ktoś kto poruszałby się tędy pierwszy raz pomyślałby, że nie ma w tym miejscu drogi, lecz szczere pole...


W Wymysłowie przeciąłem asfaltówkę i dalej cisnąłem terenem. Zmierzałem w kierunku miejscowości Święte, ale wiedząc jak wyboista droga jest w tamtejszym fyrtlu odbiłem nieco w kierunku Wymysłowa, by dalej pojechać ścieżką między Brzozówcem, a Świętym. I się zaczęła przeprawa szlakiem. Droga była tak zasypana, że problemem było się nią poruszać...


Miejscowi zapewne są świadomi jak się tu miewają sprawy, bo nikt wcześniej nawet nie próbował poruszać się tą drogą. Próbowałem jazdy skrawkiem pola, następnie brzegiem lasu. Szło bardzo opornie, niemniej frajdy było co niemiara :-D I tak, aż do ulicy Sportowej. Dopiero tam wyjeżdżając z terenu można była poruszać się płynnie. Było coś przed godziną 11, a w mieście na ulicach już niezły syf w postaci mieszaniny błotno - śniegowo - solankowej. Ominąłem, więc centrum jadąc ulicami Borowskiego i Kopernika w kierunku domu. Kolejny trip w tym roku udany i w przyjemnych warunkach. Może nie idealnych, bowiem wiatr przy dojeździe do lasu nieco przeszkadzał, a słońce pojawiło się dopiero pod koniec jazdy, ale nie ma co narzekać, przecież mamy styczeń :-P

Do pracy / z pracy...

Poniedziałek, 9 stycznia 2017 · dodano: 11.01.2017 | Komentarze 3

Ponownie do i z pracy. Wracając wieczorem na nowym odcinku ścieżki rowerowej zastałem totalny syf!!! Ani to śniegu nie przypominało, ani to odśnieżone. Po prostu upier... wszystko co było możliwe. Na 1,5-kilometrowym odcinku tak się zgnoiłem, jakbym jakiś maraton przejechał. Dowiedziałem się, że za zarządzanie tym odcinkiem odpowiada GDDKiA, więc trzeba będzie chyba zgłosić problem, bo zbudowanie ścieżki to jedna rzecz, a utrzymanie jej to druga. I przede wszystkim musi być bezpiecznie, a na pewno nie jest.

Do pracy / z pracy...

Niedziela, 8 stycznia 2017 · dodano: 11.01.2017 | Komentarze 0

Rankiem pierwszy raz tego roku do pracy. Trasa przez Miaty - Wymysłowo - Kalina - Wierzbiczany w temperaturze -9°C. Powrót wieczorem pod gwiaździstym niebem przez Dębówiec, Lasy Królewskie, Grabowo i Kruchowo w mrozie bagatela -11°C. Trochę pi*dzi, ale osobiście wolę to, niż jesienne +5°C i masę zarazków i różnych ustrojstw w powietrzu.

Pałuki w mrozie

Sobota, 7 stycznia 2017 · dodano: 08.01.2017 | Komentarze 1

Sobota była dla mnie dniem wolnym od pracy, więc od rana postanowiłem ponownie wyskoczyć na siarczysty mróz. Nie było tak zimno jak w piątek, bo "ledwie" -5°C :-P Tym razem udało zebrać się 4-osobową ekipę i podobnie jak w listopadzie pomknęliśmy w kierunku Pałuk. Trasa była niemal identyczna, natomiast nieco inny był skład. Do mnie i Kacpra dołączyli Grzegorz z Krzychem. Początkowy fragment trasy to Kruchowo, Ignalin i Przyjma. Dalej pomknęliśmy przez Palędzia, a stamtąd przez las bukowy w kierunku jeziora Wienieckiego. Tam zrobiliśmy pierwszą, krótką przerwę...


Kilka łyków gorącej herbaty, wspólna fotka i cisnęliśmy dalej...


Zjazd w dół i odbicie w bok celem objechania jeziora Chwałowskiego. W rejonie Wieńca i Chwałowa śniegu było znacznie mniej niż w początkowym fragmencie trasy. Z Chwałowa przez Padniewko dotarliśmy do Mogilna. Zajrzeliśmy do parku i zatrzymaliśmy się nad jeziorem Mogileńskim, by zrobić kolejną krótką przerwę na ogrzanie...


Rzeka Panna praktycznie całkowicie zamarznięta...


Z parku pomknęliśmy początkowo singlem nad jeziorem, a dalej szosą do Chabska. Tam wykręciliśmy na Izdby. Podobnie jak w listopadzie czekała nas trudna przeprawa na tym odcinku tyle, że zamiast błota zmierzyć musieliśmy się ze zmrożonymi koleinami i sporą liczbą lodowej nawierzchni. Na jednej z nich nawet zaliczyłem poślizg. Czekałem z przodu na kompanów i gdy chciałem ruszyć koło odjechało na lodzie, który przykryty był śniegiem. Zdążyłem podeprzeć się dłonią i uniknąłem kontaktu z glebą :-D W Izdbach obraliśmy kierunek Duszno, gdzie czekał nas stromy podjazd. Stamtąd przez Wydartowo w dół do Kruchowa, by przez Pasiekę dotrzeć do Trzemeszna.